De Nederlandse hockeydames (WR1) konden zich opmaken voor de derde achtereenvolgende Olympische titel. Daarvoor diende Groot-Brittannië (WR7) wel te worden verslagen.
In de eerste vijf minuten gebeurde er niet veel maar in de 6e minuut leidde een opzettelijke overtreding op Laurien Leurink tot een strafbal voor Oranje. Die werd zwak genomen door Maartje Paumen en de Britse doelvrouw Maddie Hinch kon de bal vrij eenvoudig uit het doel werken.
Even later sloeg Naomi van As na een lange solo de bal via een Britse stick over de achterlijn.
Aan de andere kant wist Giselle Ansley wel te scoren en de Britsen kwamen op een 1-0 voorsprong.
De eerste strafcorner voor Nederland leverde niets op.
Binnen de minuut in het tweede kwart gaf Lidewijn Welten na een snelle spelhervatting de bal op Kitty van Male en die scoorde vanuit een moeilijke hoek hoog in het doel en bracht de stand op 1-1.
De tweede Nederlandse strafcorner van Maartje Paumen werd gestopt door de goed keepende Hinch en ze keerde ook de inzet uit de rebound van Naomi van As.
Nederland bleef het beste van het spel houden en de geweldig spelende Naomi van As sloeg de bal op de kruising.
De volgende strafcorner van Maartje Paumen was wel raak een Nederland nam een dik verdiende voorsprong van 2-1.
Direct daarop scoorden de Britsen uit de tweede kans uit het niets de 2-2 door Crista Cullen, omdat dat Oranje vergat te verdedigen, en das was ook de ruststand.
De derde strafcorner op rij van Caia van Maasakker werd benut via een variant door Kitty van Male die haar tweede doelpunt scoorde.
De 3-2 voorsprong was dik verdiend gezien het spel.
Nederland hield Groot-Brittannië onder druk dat er vrijwel niet aan te pas kwam.
Toch kwamen de Britsen geheel tegen de verhouding in uit een strafcorner op 3-3 na een tijdstraf voor Nederland.
Hoewel er een overtreding op Lidewijn Welten werd gemaakt in de cirkel werd dat niet bestraft en bleef het 3-3.
Shout-outs moeten de beslissing gaan brengen.
Nederland wist geen enkele keer te scoren en had pech dat Van Geffen de paal raakte.
Het betere Nederland moest genoegen nemen met zilver.
In de laatste interland van Naomi van As en waarschijnlijk ook van Ellen Hoog werd het zilver niet gewonnen maar het goud verloren.
Geen derde achtereenvolgende olympische titel voor het veel betere Nederland.